บทที่ 1

“อีกสามชั่วโมงฉันจะถึงไบรตันฟีลด์แล้วนะ คุณไม่ควรจะมารับฉันที่สนามบินเหรอคะ”

เครื่องสำอางบนใบหน้าของแคทเธอรีน เลวินนั้นไร้ที่ติ ชุดเดรสสีแดงเปลือยหลังของเธอรัดรูปแนบเนื้ออย่างยั่วยวน เนื้อผ้าขับเน้นหน้าอกอวบอิ่ม เอวคอด และสะโพกกลมกลึง

ทันทีที่เธอก้าวเข้ามาในห้องรับรองวีไอพีของสนามบิน ความงามอันโดดเด่นของเธอก็ดึงดูดทุกสายตาในห้องทันที

เธอเมินเฉยต่อสายตาที่ร้อนแรงรอบกายและคุยโทรศัพท์ต่อ “อย่ามาพูดแบบนี้นะคะ ฉันก็แค่จะไปช้อปปิ้ง...”

ก่อนจะพูดจบประโยค เธอยิ้มบางเบาขณะวางสาย สายตาของเธอจับจ้องไปยังชายที่นั่งอยู่อีกฟากของห้องอย่างแม่นยำราวกับเลเซอร์

ใบหน้าของเขาหล่อเหลาไร้ที่ติ ทั่วทั้งร่างแผ่อำนาจเย็นชาโดยกำเนิดซึ่งยากจะเพิกเฉย

ฟิลิป ฟอสเตอร์ ทายาทแห่งตระกูลฟอสเตอร์ผู้มั่งคั่ง และเป็นอาของเจมส์ เวสต์ แฟนหนุ่มคนปัจจุบันของแคทเธอรีน

แคทเธอรีนเดินตรงไปยังเขา รอยยิ้มของเธอสดใสขึ้นในทุกย่างก้าว

เจตนาที่เปิดเผยอย่างไม่ปิดบังทำให้คนรอบข้างเข้าใจเป้าหมายของเธอได้ในทันที

ขณะที่เธอเข้าไปใกล้ ชายหนุ่มคนหนึ่งก็รีบลุกขึ้นขวางทางเธอไว้ “ขอโทษครับ เจ้านายของผมกำลังทำงานอยู่” เขาพูดด้วยท่าทีคล่องแคล่ว บ่งบอกว่านี่เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นกับเจ้านายของเขาเป็นประจำ

“อย่างนั้นเหรอคะ” แคทเธอรีนลดสายตาลงเล็กน้อย กวาดตามองชายที่ยังคงจดจ่ออยู่กับแล็ปท็อป แต่รอยยิ้มยั่วยวนกลับปรากฏขึ้นบนริมฝีปากของเธอ

เธอโน้มตัวเข้าไปใกล้ชายที่ขวางทางและกระซิบอย่างยั่วยวน “แต่ฉันไม่ได้มาที่นี่เพื่อเจ้านายของคุณนะ ฉันมาเพื่อคุณต่างหาก”

นิ้วของเธอไล้ไปตามลวดลายบนชุดสูทของเขาเบาๆ ลมหายใจอุ่นๆ รินรดใบหน้าของเขา

ผู้ช่วยหนุ่มซึ่งคุ้นเคยกับการรับมือสถานการณ์ต่างๆ ให้เจ้านาย ถึงกับหน้าแดงกับการหยอกเย้าที่โจ่งแจ้งของแคทเธอรีน

เขาถอยหลังอย่างอึดอัด พยายามรักษาความสงบ และพูดตะกุกตะกัก “ผม... ผมไม่รู้จักคุณ”

แม้จะชำนาญในการเบี่ยงเบนความสนใจจากหญิงสาวที่ชื่นชมเจ้านาย แต่เมื่อเป็นเรื่องของตัวเอง เขากลับทำอะไรไม่ถูกเลย

แคทเธอรีนหัวเราะเบาๆ แล้วหันไปสนใจฟิลิป

ท่าทีที่ผิดปกติของอเล็กซ์ทำให้ฟิลิปเงยหน้าขึ้นสบตากับแคทเธอรีนในที่สุด เขาชะงักไปชั่วครู่ก่อนจะกลับมามีท่าทีสงบนิ่งดังเดิมและเบือนสายตาหนีอย่างเย็นชา

แม้ว่าเขาจะแสดงท่าทีเย็นชาและห่างเหิน แต่แคทเธอรีนก็ไม่ได้หวั่นเกรงแม้แต่น้อย

เธอหยิบนามบัตรออกจากกระเป๋าถืออย่างสง่างาม โน้มตัวไปข้างหน้าเพื่อสอดมันเข้าไปในกระเป๋าเสื้อสูทของฟิลิป และถามด้วยน้ำเสียงหวาน “เรามาทำความรู้จักกันหน่อยดีไหมคะ”

ขณะที่เธอโน้มตัวลง ส่วนเว้าส่วนโค้งอันน่าหลงใหลของเธอก็ยิ่งเด่นชัดขึ้น

“ไม่สนใจ” ฟิลิปตอบอย่างเย็นชา

“ไม่เป็นไรค่ะ” แคทเธอรีนสบสายตาเย็นชาของเขาด้วยดวงตาที่ท้าทายและยั่วยวน “ความสนใจของฉันคนเดียวก็มากพอสำหรับเราสองคนแล้ว”

หลังจากที่นามบัตรหายเข้าไปในกระเป๋าของฟิลิปจนมิดแล้ว เธอจึงยืดตัวตรง

เธอเดินเข้าไปหาอเล็กซ์ซึ่งเพิ่งจะกลับมาสงบสติอารมณ์ได้ สายตาของเธอดูเหมือนจะเกี่ยวเขาไว้ขณะที่เธอถาม “เรา...แลกเบอร์โทรศัพท์กันหน่อยดีไหมคะ”

ไม่รอให้อเล็กซ์ปฏิเสธ แคทเธอรีนก็เอื้อมมือไปกุมมือของเขาที่ถือโทรศัพท์อยู่เบาๆ และดึงมันออกจากมือของเขาอย่างไม่ลังเล

สมองของเขาว่างเปล่า สูญเสียความสามารถในการต่อต้านไปโดยสิ้นเชิง ขณะที่แคทเธอรีนไม่เพียงแต่เอาโทรศัพท์ของเขาไป แต่ยังใช้นิ้วของเธอปลดล็อกมันอีกด้วย

แคทเธอรีนรีบเพิ่มเขาเป็นเพื่อนในเฟซบุ๊ก กดโทรออกไปยังเบอร์ของตัวเอง แล้วจึงคืนโทรศัพท์ให้พร้อมรอยยิ้มพึงพอใจ “ขอบคุณนะคะ ถ้าเจ้านายของคุณไล่คุณออกเพราะเรื่องนี้ โทรหาฉันได้นะ บางทีฉันอาจจะ...ช่วยพูดให้คุณได้”

ขณะที่พูด สายตาของเธอก็มีแววล้อเลียนส่งไปทางฟิลิป

แม้เธอจะไม่ได้ข้อมูลติดต่อของฟิลิปโดยตรง แต่การมีข้อมูลของผู้ช่วยของเขาก็ทำให้เธอสามารถรับรู้เรื่องราวของเขาทางอ้อมได้

เมื่อแคทเธอรีนเดินไปนั่งลงที่อีกฟากของห้องรับรองในที่สุด อเล็กซ์ก็หันไปมองเจ้านายด้วยความลำบากใจ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความจนหนทาง

ฟิลิปเพียงชายตามองอเล็กซ์ ไม่ได้พูดอะไร และหันกลับไปสนใจรายงานบนแล็ปท็อปของเขา ราวกับว่าเรื่องที่เกิดขึ้นเป็นเพียงสิ่งกวนใจเล็กน้อย

แคทเธอรีนนั่งอยู่ที่ของเธอ เท้าคางพลางจ้องมองฟิลิปอย่างไม่วางตา

น่าแปลกที่เธอรู้สึกคอแห้งผากขึ้นมา

เธอนึกถึงตอนอายุสิบเจ็ดที่เคยคลั่งไคล้ฟิลิปอย่างหัวปักหัวปำ

ในตอนนั้น กว่าแม่ของฟิลิปจะยอมตกลงอย่างไม่เต็มใจให้เขามาเป็นติวเตอร์ให้เธอก็ต่อเมื่อพ่อแม่ของเธอไปอ้อนวอนขอร้องอยู่หลายครั้ง

เพราะในแวดวงสังคมชั้นสูง เขามีชื่อเสียงเลื่องลือในด้านสติปัญญาและความรอบรู้

ระหว่างเรียนครั้งหนึ่ง ขณะที่เขากำลังช่วยเธอแก้โจทย์ข้อสอบ เธอก็ถามขึ้นอย่างลองเชิง “คุณฟอสเตอร์คะ เพื่อนหนูชอบคุณมากเลยค่ะ เธอฝากมาถามว่าคุณชอบผู้หญิงแบบไหนเหรอคะ”

ฟิลิปรู้ทันเล่ห์เหลี่ยมตื้นๆ ของเธอและตอบกลับอย่างเลือดเย็นว่า “ไม่ใช่แบบเธอแน่ๆ”

ความอับอายครั้งนั้นทำให้เธอรีบขอเปลี่ยนติวเตอร์ในทันที

และตอนนี้เป้าหมายของเธอก็คือฟิลิป—ซีอีโอคนปัจจุบันของโนวาฟาร์มาซูติคอลส์ หนึ่งในสามกลุ่มบริษัทยาที่ใหญ่ที่สุดของโลก ซึ่งมีธุรกิจครอบคลุมทั้งด้านยา แฟชั่น โรงแรม และความบันเทิง

เธอเคยกังวลว่าเขาอาจจะจำเธอได้ แต่ความกังวลนั้นก็ดูจะไม่จำเป็นเลย หลายปีผ่านไป รูปลักษณ์ของเธอก็เปลี่ยนไปเล็กน้อยบวกกับการจัดแต่งอย่างตั้งใจ ทำให้เธอเปลี่ยนไปจนแทบไม่มีใครจำได้

ที่สำคัญกว่านั้น ผู้ชายที่อยู่บนจุดสูงสุดของอำนาจและมีผู้หญิงสวยๆ รายล้อมอยู่ตลอดเวลา จะมาจดจำเด็กผู้หญิงที่เขาไม่เคยเห็นอยู่ในสายตาได้อย่างไร

รอยยิ้มขมขื่นปรากฏขึ้นบนใบหน้างดงามของแคทเธอรีน หัวใจของเธอเต็มไปด้วยความเจ็บปวดรวดร้าว

เธอไม่อยากจะยุ่งเกี่ยวกับฟิลิปอีกต่อไป แต่หนี้เลือดจากเมื่อเจ็ดปีก่อนยังคงแผดเผาในใจเธอทุกเมื่อเชื่อวัน—ชาร์ล็อตต์ วิลสัน นำคนมาขโมยสูตรยาของครอบครัวเธอและสังหารพ่อของเธออย่างโหดเหี้ยม

แม่ของเธอพาเธอหนี แต่ก็ถูกไล่ต้อนจนไปถึงริมหน้าผา รถของพวกเธอพุ่งดิ่งลงไปในน้ำทะเลที่เย็นเยียบ

เพื่อช่วยชีวิตเธอ แม่ได้ใช้เรี่ยวแรงเฮือกสุดท้ายผลักแคทเธอรีนออกมาจากหน้าต่างรถ ส่วนตัวท่านเองก็จมดิ่งสู่ความมืดมิด...

คนพวกนั้นเชื่อว่าแคทเธอรีนจมน้ำตายไปแล้วจึงได้จากไป

ตอนแรกเธอวางแผนจะใช้เจมส์ คู่หมั้นของชาร์ล็อตต์เป็นเครื่องมือในการแก้แค้น แต่เจมส์กลับไร้ประโยชน์กว่าที่เธอคาดไว้มาก

เพื่อให้ชาร์ล็อตต์ต้องชดใช้หนี้เลือด แคทเธอรีนจึงต้องการคนที่คอยหนุนหลังที่ทรงอิทธิพลยิ่งกว่าตระกูลวิลสัน นั่นก็คือตระกูลฟอสเตอร์

ระหว่างขึ้นเครื่อง แคทเธอรีนและฟิลิปอยู่บนเที่ยวบินเดียวกัน

“ฉันเห็นโปรไฟล์ของคุณแล้ว คุณชื่ออเล็กซ์ เกรย์ใช่ไหมคะ” แคทเธอรีนมองตรงไปยังอเล็กซ์พร้อมส่งยิ้มกว้างอย่างยินดี

เมื่อเห็นสายตาที่จ้องมองมาอย่างไม่ปิดบังของเธอ อเล็กซ์ก็รู้สึกกลัวอยู่บ้าง

ขณะที่แคทเธอรีนพูด สายตาอันอาจหาญของเธอก็ชำเลืองไปยังฟิลิปที่นั่งอยู่ข้างๆ เป็นครั้งคราว

แต่ฟิลิปยังคงเฉยชาและไม่ใส่ใจ ไม่แม้แต่จะชายตามองเธอเลย

เมื่อสังเกตเห็นสุภาพบุรุษสูงวัยคนหนึ่งนั่งอยู่ข้างฟิลิป แคทเธอรีนก็เปลี่ยนแผนทันที

เธอเดินเข้าไปหาชายสูงวัยคนนั้น กะพริบตาปริบๆ อย่างไร้เดียงสาแล้วอ้อนวอนว่า “คุณลุงคะ ขอโทษนะคะ ไม่ทราบว่าจะรังเกียจไหมถ้าจะขอสลับที่นั่งกับหนู พอดีว่าสามีหนูกับหนู...ทะเลาะกันนิดหน่อยน่ะค่ะ”

เธอเอียงคอเล็กน้อยพลางมองไปทางฟิลิป “ตอนนี้เขากำลังงอนหนูอยู่ค่ะ หนูอยากจะไปนั่งข้างๆ แล้วลอง...ง้อเขาสักหน่อย”

ชายสูงวัยเหลือบมองสีหน้าเย็นชาของฟิลิปแล้วยิ้มอย่างเข้าใจ

“ได้เลย หนู” เขาลุกขึ้นยืนแล้วตบไหล่ฟิลิปเบาๆ เหมือนผู้ใหญ่ที่เอ็นดู “พ่อหนุ่ม ผู้ชายเราต้องใจกว้างหน่อยนะ อย่าโกรธภรรยานานนักเลย เสียภรรยาสวยๆ แบบนี้ไปน่าเสียดายแย่เลยนะ”

แคทเธอรีนนั่งลงข้างฟิลิปอย่างผู้ชนะ ในที่สุดเขาก็หันมามองเธออย่างเย็นชา “ผมบอกแล้วไงว่าผมไม่สนใจคุณ”

“แต่ฉันก็บอกคุณแล้วไงคะ ว่าแค่ฉันสนใจคุณก็พอแล้ว” แคทเธอรีนตอบกลับอย่างไม่ยี่หระ

ฟิลิปยังคงไม่สะทกสะท้าน “ผมมีแฟนแล้ว”

“ก็แค่แฟน ไม่ใช่ภรรยาสักหน่อย” แคทเธอรีนโต้กลับพลางขยับเข้าไปใกล้เขามากขึ้นจนหน้าอกอวบอิ่มของเธอเสียดสีกับแขนของเขา

ลมหายใจของเธอรินรดต้นคอของเขาขณะที่เธอพูดด้วยน้ำเสียงชิดใกล้ว่า “อีกอย่าง ฉันไม่ได้จะแย่งคุณมาจากแฟนของคุณสักหน่อย เพราะยังไงซะ...ฉันก็สนใจแค่ร่างกายของคุณเท่านั้น”